فضاهای
داخلی ساختمان دانشکده بسیار غریب و نامنتظره می باشند. دیوارهای سفید
رنگ و مرتفع که دارای انحنا و پیچ و خم بوده و نور را در تمامی فضاها به
طور یکدست منعکس می کنند. در داخل ساختمان تنها رنگ سفید دیوارها و رنگ
نارنجی چوب در ستون های عریض، مبلمان، کف و بخش هایی از جداره ها به کار
رفته شده است. وید مرکزی و بسیاری از فضاهای ارتباطی به واسطه نورگیرهای
سقفی روشنایی روز را دریافت می کنند.
برخلاف تنوع فرم و ظاهر ساختمان پنجره ها به صورت مدولار و یک اندازه طراحی
شده اند که این تضاد انحنا دیواره ها را تشدید می کند. مهم ترین نکته در
ساختار فضایی ساختمان، چگونگی طراحی مقطع است. دو هسته مدور در مرکز پلان
ارتفاع گرفته و به شکلی آزادانه به سمت نورگیرهای سقفی بالا می روند. در هر
یک از این برج های پنهان در ساختمان دو سالن درس عمومی بر روی یکدیگر قرار
گرفته اند.
نور طبیعی از جداره های این دو هسته به داخل بنا تابیده می شود و به دلیل
رنگ سفید و صیقلی دیواره ها نور تا عمق ساختمان نفوذ می کند. در فضاهای تهی
پیرامون این دو برج است که عمده فضاهای عمومی در قالب نشیمن، سالن های
مطالعه و لابی انتظار شکل گرفته است.