در
طراحی فضاهای آموزشی یکی از اصول اولیه، شناخت و تفکیک فعالیتهای مختلفی
است که در آنها صورت می گیرد و در مرحله بعدی تقسیم بندی و اختصاص فضاهای
لازم به هر یک از این فعالیت ها بر اساس مجموعه فعالیتهای مجموعه انجام می
گیرد.
برنامه ریزی طراحی اولین گام برای یک معماری خوب است ضمن بررسی نمونه های
برجسته مانند پردیس دانشکده هنرهای زیبای تهران و بوعلی همدان با آنالیز
پلان آنها به بررسی نکات مهم درطراحی فضاهای دانشکده ها واستانداردها و
دیاگرام های عملکردی آنها پرداخته شده است.
1- فضاهای آموزشی:
این نوع فضاها مستقیماً در امر آموزش اختصاص داشته و در واقع فضاهای اصلی مجموعه را تشکیل می دهند.
فضاهای آموزش نظری: شامل کلاسهای درسی، سالن کنفرانس، سمینار و دفاتر استادان می باشد.
فضاهای آموزش عملی: شامل آزمایشگاه ها و کارگاه ها، آتلیه ها و مراکز کامپیوتر می باشد.
2- فضاهای کمک آموزشی:
این فضاها مستقیماً در امر آموزش دخالتی نداشته و فضاهای از قبیل کتابخانه، سالن تجمع، نمایشگاه ها، آمفی تئاتر و نمازخانه می باشد.
3- فضاهای اداری:
هر مجموعه آموزشی نیاز به بخشی جهت سازماندهی و اداره کل مجموعه دارد.
تشکیلات اداری هر آموزشکده ای از اداره آموزش و سازمان اداری تشکیل یافته
است.
محور اصلی در بخش اداری رییس مجموعه می باشد. بطور کلی بخشهای اداری زیر
مجموعه رییس می باشند که می باید ارتباط غیر مستقیمی میان فضاهای در نظر
گرفته شده برای این بخش با ریاست در نظر گرفت.
عکس نوزده: چارت دسترسی زیرمجموعه های اداری با یکدیگر
4- فضای رفاهی خدماتی:
این فضاها نقش رفاهی و سرویس دهی دارند، نظیر سلف سرویس، رستوران، فضاهای تأسیساتی، و خوابگاه ها